نوشته ها در دسته بندی: مشاوره کودک

حسادت وناسازگاری در کودک بزرگتر
معمولاً در جامعه امروز که تعداد فرزندان به طور متوسط 1 یا 2 بچه در خانواده است کودک اول بعد از تولد کودک دوم رفتارهای ناسازگاری بیشتری را نشان می‌دهد؟ حسادت وناسازگاری در کودک وقتی که کودک تنها توجه پدر و مادر و خانواده هست تمام محبت و جلب توجه را دارد و بعد از اینکه فرزند بعدی به دنیا می‌آید فرزند قبلی احساس می‌کند که آن موقعیت قبلی را ندارد . هر چند معمولاً پدر و مادرها سعی می‌کنند که به همه بچه‌ها توجه و محبت نشان دهند اما حسادت وناسازگاری در کودک بعد از تولد نوزاد بعدی شروع به ناسازگاری می کند . که ممکن است والدین پرخاشگری و لجبازی کودک را به حساب حسادت بگذارند.

به این نکته باید توجه داشت که فرزند قبلی احتیاج به توجه و محبت جداگانه‌ای دارد. و این نکته باید در نظر گرفته شود که زمان منحصر به کودک قبلی از طرف والدین داده شود . تا کم کم کودک به ورود یک نفر جدید به خانواده عادت کند و به وضعیت نرمال تری بازگردد و این مستلزم آگاهی بیشتر و دقت و تمرکز بیشتر در طرز رفتار با فرزند اول می‌باشد.

ویژگی حسادت وناسازگاری در کودک؟

ناسازگاری در سنین مختلف کودک به شکل های مختلفی بروز می کند .البته به سن کودک یا کودکان قبلی و پیش زمینه و حتی خصوصیات ژنتیکی کودک هم بستگی دارد .ولی معمولا در کودکان تک فرزند بیشتر بروز میکند و شدت بیشتری دارد چون قبل از او تمام توجه معطوف به او بوده و رقیبی در میدان برای توجه و جلب محبت نداشته است .

حسادت وناسازگاری در کودک معمولا به شکل نا فرمانی در خوردن غذا ویا توالت رفتن وداد کشیدن و یا حمله به کودک تازه وارد وگاهی به صورت قهر و لجبازی خود را نشان می دهد. جای نگرانی زیادی نیست چون کم کم و با همکاری پدر و مادر وحتی اطرافیان نزدیک مثل پدر بزرگ و مادر بزرگ و خاله و …حل میشود و کودک با شرایط موجود کنار میاید .حتی عشق و علاقه هم به تازه وارد بعد از مدتی نمایان میشودکه برای بهبود امر و حل مشکل باید با مطالعه و رجوع به روانشناسان با تجربه در این زمینه میتواند بسیار کار سازباشد.

 

راهکار ناسازگاری کودک بزرگتر و حسادت با فرزند تازه وارد؟

معمولا حسادت های کودک کوچکتر زمانی شروع میشود که عضو جدیدی وارد کانون خانواده می شود .واین تا جایی طبیعی هست .ولی برخورد طرافیان خیلی کمک کننده هست .در این زمان ویا حتی قبل از بدنیا آمدن فرزند جدید باید برای کودک آماده سازی کرده . بنا به سن به کودک کمک کنیم تا با شرایط کنار بیاید.اگر فرزند یا فرزندان قبلی خیلی فاصله سنی ندارند و در رده سنین تا حدود 3 سالگی هستند میتوان با خبر آمدن یه نینی دیگه واینکه وقت گذاشتن هر کدام از پدر و مادر به صورت تنها باکودک قبلی و حفظ توجه قبلی به کودک ویا ایجاد تنوعات جذاب برای او .

دیگه اینکه هر دو والد در مقابل کودک دایم به تازه وارد توجه نکنند فرزند بزرگتر را کم کم و با حوصله به زندگی جدی در کنار نوزاد عادت داد.واگر هم فرزند بزرگتر هست با دادن حس مسیولیت و تعلق و باز هم حفظ و توجهات قبل به او بچه بزرگتر را با شرایط جدید آشنا کنیم.البته شای در روزها و ماه های اولیه دچار مشکلات بیشتری باشید ولی با تمرین وحفظ حوصله و راهنمایی گرفتن از مشاورین روانشناس متبحر در این زمینه مشکلاتحسادت وناسازگاری در کودک حل شود.

 

اختلال بیش فعالی مجموعه ی فراگیری از رفتارهایی که در محیط های مختلف که معمولا به شکلی همایند و مرکب با کم توجهی در کودکان ظاهر میشود به عنوان معیاری مهم در تشخیص این اختلال قرار دارد.

بیش فعالی به صورت های مختلف خود را نشان میدهد. وول خوردن و آرام ننشستن یکجا، بازی کردن بدون وقفه همراه با سروصدای فراوان و حرف زدن های بسیار زیاد، صبر کم، بدون فکر عمل کردن، قطع دائم حرف های دیگران و رعایت نکردن نوبت در بازی ها ظاهر میشوند. دوران نوجوانی این علایم کمتر دیده میشود و بیشتر به صورت یک حس درونی بی قراری، ناآرامی و ناشکیبایی بروز پیدا میکند.

این مطلب را نیز بخوانید: مشاوره کودک

در این کودکان نه تنها خجالت و ترس وجود ندارد بلکه یک نوع بی باکی خاص دیده میشود. به تجربه ثابت شده است که در ساعات آخر روز یعنی عصرها و شب ها ناراحتی و تحریک این کودکان شدت یافته به همین دلیل خستگی جسمی و روانی را عامل مهمی در بی قراری میدانند.تاخیر جزئی رشد زبانی، حرکتی یا اجتماعی میتواند در این افراد وجود داشته باشد ولی نمیتوان برای آن ها ارزش تشخیصی قائل شد. یش فعالی در کودکی شروع شده و تشخیص آن بر اساس معیارهای جدید می بایست این علایم تا قبل از 12 سالگی شروع شده باشد. بسیاری از والدین از فعالیت های حرکتی بیش از حد کودک خود شکایت دارند نکته مهمی که در تشخیص این اختلال وجود دارد افتراق آن از شیطنت های طبیعی هماهنگ با دوره رشدی کودک است.

روشهاي درمان بيش فعالي/ADHD

چندین روش درمانی می توانند با موفقیت علائم بيش فعالي/ADHD را مدیریت کنند، از مداخلات رفتاری گرفته تا داروهای تجویزی. دارو می تواند بسیار موثر باشد، اما مداخلات روان درمانی نیز می تواند کمک کننده باشد.

روان درمانی براي بيش فعالي

انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که می تواند راهی برای مدیریت بهتر علائم بيش فعالي/ADHD برای شما فراهم کند.به عنوان مثال، روان درمانی می تواند در وادار کردن شما به باز کردن احساسات خود در مواجهه با بيش فعالي/ADHD مفید باشد بيش فعالي/ADHD همچنین ممکن است باعث شود که شما با همسالان خود و افراد ديگرمشکل داشته باشید. روان درمانی می تواند به شما در مدیریت بهتر این روابط کمک کند.در روان درمانی، ممکن است بتوانید الگوهای رفتاری خود را کشف کنید و یاد بگیرید که چگونه در آینده انتخاب های سالم تری داشته باشید.

رفتار درمانی در درمان بيش فعالي

هدف از رفتار درمانی این است که به افراد بیاموزد چگونه رفتارهای خود را کنترل کنند و سپس آن رفتارها را به طور مناسب تغییر دهند.شما راهبردهايي برای نحوه رفتار خود در پاسخ به موقعیت های خاص ایجاد خواهید کرد. این استراتژی ها اغلب شامل نوعی بازخورد مستقیم برای کمک به یادگیری رفتارهای مناسب است. به عنوان مثال، یک سیستم پاداش مناسب می تواند برای حمایت از رفتارهای خوب در نظرگرفته شود.

این مطلب را نیز بخوانید: مهمترین دلایل روانشناسی دیر حرف زدن در کودک

درمان شناختی رفتاری در بهبود بيش فعالي

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک شکل کوتاه مدت و متمرکز بر هدف از روان درمانی است که هدف آن تغییر الگوهای منفی فکر و جایگزینی آنها با چارچوبی جدید از احساس شما نسبت به خود و علائم بيش بيش فعالي/ADHD است اين درمان می تواند به افراد مبتلا به بيش فعالي كمك مي كند تا اهمال كاري كمتري داشته باشند و مديريت زمان كنند.. همچنین می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا الگوهای فکری غیرمنطقی را مدیریت کنند که مانع از ادامه کارشان می‌شود، مانند «این باید کامل باشد، وگرنه خوب نیست».

آیا گفتگو درمانی می تواند در بيش فعالي موثر باشد ؟

بله . داروی مناسب، همراه با یک درمانگر خوب، ترکیبی قدرتمند است. گفتار درمانی می تواند به شما و اعضای خانواده شما کمک کند تا در مورد نحوه عملکرد بيش فعالي/ADHD و نحوه برخورد بهتر با مشکلاتی که می تواند ایجاد کند بیشتر بدانید.

درمان بيش فعالي/ADHD با بازی درمانی

بازی درمانی برای کمک به کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD برای برقراری ارتباط، یادگیری، ایجاد اطمینان خاطر، آرامش اضطراب و بهبود عزت نفس استفاده می شود. بازی راهی غیرمستقیم برای درمانگران برای بازنگری ادراکات، شناخت ها و رفتارهای کودکان است. بازي به عنوان یک ابزار درمانی، مانند دادن یک قرص شیرین به جای قرص تلخ است.» بازی با یک کودک خردسال برای او ضروری است تا احساس ارتباط، امنیت و دلبستگی کند.

درمان بيش فعالي/ADHD با موسیقی درمانی

برای بیماران مبتلا به بيش فعالي/ADHD، موسیقی درمانی توجه و تمرکز را تقویت می کند، بیش فعالی را کاهش می دهد و مهارت های اجتماعی را تقویت می کند:

این مطلب را نیز بخوانید: 7 روانشناس خوب در تهران

موسیقی ساختار ارائه می دهد. موسیقی ریتم است، ریتم ساختار است، و ساختار برای مغز بيش فعالي/ADHD تسکین دهنده است که تلاش می کند خود را تنظیم کند تا در مسیر خطی بماند.موسیقی سیناپس ها را روشن می کند. تحقیقات نشان می دهد که موسیقی لذت بخش سطح دوپامین را در مغز افزایش می دهد. این انتقال دهنده عصبی – مسئول تنظیم توجه، حافظه کاری و انگیزه است – دوپامين در مغزهای بيش فعالي/ADHD کم است.

درمان بيش فعالي/ADHD با هنر درمانی

هنردرمانی به کودکان و بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD و سایر اختلالات عصبی-روانشناختی کمک می‌کند که افکار خود را راحت‌ تر از طریق تصاویر بصری و ساختن هنری نسبت به کلمات نوشتاری یا گفتاری به اشتراک بگذارند. هنر درمانی می تواند به ویژه برای کودکان فعال و پرمشغله مبتلا به بيش فعالي/ADHD موثر باشد، زیرا دستان آنها را در حرکت نگه می دارد و تمرکز ذهنی و عاطفی حادی را ایجاد می کند که همیشه در گفتار درمانی به دست نمی آید.

کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD از هنر درمانی استفاده می کنند زیرا فرآیندهای طراحی، نقاشی و مجسمه سازی می تواند به رفع مشکلات عاطفی، توسعه مهارت های بین فردی، مدیریت رفتار، کاهش استرس و افزایش خودآگاهی کمک کند. از طریق هنردرمانی، کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD می‌توانند انعطاف‌پذیری ذهنی، مهارت‌های حل مسئله و مهارت‌های ارتباطی را ایجاد کنند و آنچه را که برای والدین یا دوست خود توضیح می‌دهند، ایجاد کنند. هنر همچنین به لحظات خوبي از تعاملات اجتماعی مثبت، مانند به اشتراک گذاشتن مطالب، تعریف کردن، یا حتی پیشنهاد دادن اجازه می دهد.

این مطلب را نیز بخوانید: درمان مشکلات خانوادگی

بهترین درمان برای درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD چه درماني است؟

تحقیقات واضح است: داروهای بيش فعالي/ ADHD همراه با رفتار درمانی مؤثرترین درمان برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی (بيش فعالي/ADHD) در کودکان است به ویژه آنهایی که رفتار مخالف را نیز از خود نشان می دهند. اما قدرت درمان بيش فعالي/ADHD با افزایش سن بیمار کاهش نمی یابد. بسیاری از کودکان و بزرگسالان از درمان بيش فعالي/ADHD برای آموزش مهارت های رفتاری، اجتماعی و تحصیلی استفاده می کنند که ممکن است به مدیریت علائم بيش فعالي/ADHD در طول زندگی کمک کند.

درمان بيش فعالي/ADHD برای کودکان چگونه است؟

برای کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD، معمولاً دو روش عمده برای ارائه درمان وجود دارد: والدین و معلمان. هر دوی این روش ها مشارکتی هستند و والدین و معلمان با هم کار می کنند، صرف نظر از اینکه کدام یک آن را هدایت می کند.

• در درمان های رفتاری ارائه شده توسط والدین، به والدین آموزش داده می شود:
• چگونه فرزند خود را به طور مداوم و متناسب با شرایط خود تنبیه کنند
• نحوه پیاده سازی برنامه ها و قوانين
• نحوه معرفی تقویت مثبت
• راه های مثبت برای تعامل با فرزندشان

معلمان راهبردهای مشابهی را یاد می گیرند: چگونه به کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD بیاموزند تا به چالش های خود رسیدگی کنند، چگونه به آنها در مدیریت زمان و سازماندهی کمک کنند و چگونه به آنها کمک کنند تا بر چالش های عاطفی و رفتاری غلبه کنند.

این مطلب را نیز بخوانید: بیش فعالی در کودکان (ADHD)

درمان بيش فعالي/ADHD ممکن است به ویژه چالش برانگیز باشد زیرا مستلزم سازگاری و ساختاری است که بسیاری از افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD با آن دست و پنجه نرم می کنند. اما درمانگر مناسب فضایی را ایجاد می کند که در آن می توانید در مدیریت علائم خود احساس امنیت کنید و یاد بگیرید که چگونه با بيش فعالي/ADHD زندگی کنید.

درمان بيش فعالي/ADHD رفتار درمانی برای کودکان

رفتاردرمانی به رفتارهای مشکل‌ساز رایج در میان کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD در خانه مي پردازد یک برنامه رفتار درمانی خوب با والدیني عاقل به نتيجه خواهد رسيد.

• برنامه های رفتار درمانی بيش فعالي/ADHD در كودكان شامل اين موارد است.
• رفتار خوب را با سیستم پاداش تقویت کنید.
• رفتار منفی را با نادیده گرفتن آن منع کنید.
• اگر رفتار منفی آنقدر جدی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت، امتیازی را از كودك خود سلب کنيد.
• عواملي را كه باعث ايجاد رفتار بد مي شوند را حذف کنید.

مزایایی که کودک از درمان رفتاری دریافت می کند، به شدت تحت تاثیر توانایی والدین برای اجرای مداوم طرح برنامه است. خوشبختانه، انواع برنامه های آموزشی معتبر والدین، راهبردهایی را برای تشویق رفتار مثبت کودک و تقویت رابطه والد-کودک آموزش می دهند.

این مطلب را نیز بخوانید: خشم و پرخاشگری

درمان بيش فعالي/ADHD با درمان شناختی رفتاری برای بزرگسالان

این رویکرد، که اغلب در ترکیب با دارو استفاده می‌شود، توسط یک درمانگر اجرا می‌شود که با شما کار می‌کند تا رفتارهای مشکل‌زا را مشخص کند و راهبردهايي برای تغییر آنها ایجاد کند. CBT نوعی روان درمانی کوتاه مدت و هدف گرا است که هدف آن تغییر الگوهای منفی تفکر و تغییر احساس بیمار نسبت به خود، توانایی ها و آینده اش است.

CBT علائم اصلی بيش فعالي/ADHD را درمان نمی کند: بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری. بلکه به کاهش آسیب‌های زندگی افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD مانند اهمال کاری و مدیریت زمان کمک می‌کند. شواهدی وجود ندارد که CBT بتواند جایگزین درمان دارویی برای بيش فعالي/ADHD شود یا حتی دوزهای کمتری را مجاز کند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از دارودرمانی و CBT در کنترل علائم بيش فعالي/ADHD موثرتر از فقط درمان دارویی است.

این مطلب را نیز بخوانید: اضطراب و استرس و بهترین راه های درمان آن

یک برنامه موثر CBT به بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD کمک می کند تا فرآیندهای فکری مخدوش زیر و موارد دیگر را اصلاح کنند:

• فکر کردن به همه یا هیچ چيز
• نگاه کردن به همه چیز به عنوان کاملاً خوب یا کاملاً بد: اگر کاری را عالی انجام ندهید، شکست خورده اید.
• تعمیم بیش از حد : دیدن یک رویداد منفی منفرد به عنوان بخشی از یک الگو: به عنوان مثال، شما همیشه فراموش می کنید که صورت حساب های خود را پرداخت کنید.
• ذهن خوانی : فکر کردن به اين که می دانید مردم در مورد كاري كه شما انجام داده ايد چه فكري مي كنند.
• پيش بيني: پیش بینی اینکه اوضاع بد پیش خواهد رفت.
• بزرگنمایی و به حداقل رساندن : اغراق در اهمیت مشکلات جزئی و در عین حال بی اهمیت جلوه دادن دستاوردهای شما.
• جملات «باید» – تمرکز بر چگونه بودن شرایط كه منجر به انتقاد شدید از خود و همچنین احساس رنجش نسبت به دیگران می شود.
• تفکر مقایسه ای :سنجش خود در برابر دیگران و احساس حقارت، حتی اگر مقایسه غیر واقعی باشد.

درمان بيش فعالي/ADHD با رفتار درمانی دیالکتیکی برای بزرگسالان

رفتار درمانی دیالکتیکی بر چالش های اجتماعی و عاطفی مرتبط با بيش فعالي/ADHD و سایر اختلالات عصبی-روانی تمرکز دارد. در ابتدا برای درمان رفتارهای مضر بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی طراحی شد. اکنون یکی از موفق ترین درمان ها برای بهبود مهارت های تنظیم هیجانی است. DBT در یک سری از برنامه هايي مبتنی بر مهارت در جلسات گروهی هفتگی آموزش داده می شود – که هر یک بر مهارت خاصی متمرکز است. درمانگران فردی برای شخصی سازی استفاده از این مهارت ها در موقعیت های زندگی، پشتیبانی بیشتری ارائه می دهند.

این مطلب را نیز بخوانید: درمان افسردگی

درمان بيش فعالي/ADHD با مربیگری بيش فعالي/ADHD

یک مربی بيش فعالي/ADHD در مورد چالش‌های خاص و منحصربه‌فرد پیش روی افراد مبتلا به این عارضه می‌داند و می‌تواند به آنها کمک کند تا مهارت‌هایی را برای غلبه بر آن مشکلات کسب کنند. بخشي ازاين افراد شامل مشوقان، مدیر وظیفه، دستیار شخصی، معلمان، يا یک مربی هستند كه ممکن است به شما در انجام کارهای زیر کمک کنند:برخی از مربیان هر هفته با مراجعان خود ملاقات می کنند. يا به طور منظم از طریق تلفن در تماس هستند.

مربیان بيش فعالي/ADHD به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD کمک می کنند تا زندگی خود را سازماندهی کرده و مسئولیت آن را بر عهده بگیرند. به طور خاص تر، کوچ ها می توانند به مراجعان خود کمک کنند تا به رشد عاطفی/فکری، مهارت های اجتماعی قوی، استراتژی های یادگیری موثر، اکتشاف شغلی و تجاری متقاعد کننده، و برنامه ریزی مالی متفکرانه دست یابند.

یک مربی حرفه ای آموزش دیده بيش فعالي/ADHD می تواند به طور واقع بینانه به مراجعان بيش فعالي/ ADH خود در ایجاداين مهارت ها كمك كند.

• مدیریت زمان، وظیفه و فضا
• انگیزه و پیگیری
• توسعه سیستم هایی برای موفقیت
• ارتباطات و روابط سالم
• برنامه ریزی استراتژیک و چشم انداز
• انتخاب های آگاهانه و عاقلانه
• زندگی ساده و منظم تر
• ساختارهایی را برای سازماندهی زندگی خود ایجاد کنید
• برنامه ریزی کنید و هدف گذاری کنید
• انگیزه بگیرید و بمانید
• مهارت های مدیریت زمان و پول را توسعه دهید
• دستیابی به یک سبک زندگی متعادل و سالم

درمان بيش فعالي/ADHD با آموزش مغز یا نوروفیدبک

نوروفیدبک از تمرینات مغزی برای کاهش تکانشگری و افزایش توجه در کودکان و بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD استفاده می کند. نوروفیدبک با آموزش مغز برای ساطع الگوهای امواج مغزی مرتبط با تمرکز، برخلاف الگوهای مرتبط با رویاپردازی روزانه، به مهار علائم بيش فعالي/ADHD مانند تکانشگری، حواس پرتی و فعالیت کمک می کند.

این مطلب را نیز بخوانید: ناسازگاری کودک

به طور معمول، بیماران نوروفیدبک در حین انجام یک کار شناختی پیچیده، مانند خواندن با صدای بلند، کلاهی با خط الکترود بر سرقرار مي گيرد. یک کامپیوتر فعالیت مغز را می خواند و سپس مناطقی از مغز را که در آن فعالیت امواج مغزی بیش از حد یا خیلی کم وجود دارد – نقشه برداری می کند منتقدان استدلال می کنند که نوروفیدبک به طور دقیق در هیچ مطالعه بزرگ و دوسوکور مورد مطالعه قرار نگرفته است و اگرچه برخی از بیماران بهبود در توجه را گزارش می کنند، اما تأثیر کمی بر سایر مشکلات مرتبط با بيش فعالي/ADHD دارد. دیگران پیشرفت های زیادی را در بیماران نوروفیدبک مشاهده کرده اند.

بهترین راهبردهای درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان

بهترين راهبردها ، راهبردهای چندوجهی هستند – ترکیبی از چندین رویکرد متفاوت و مکمل که با هم برای کاهش علائم کار می کنند. برای یک فرد، این ترکیب ایده آل ممکن است شامل دارو، تغذیه، ورزش و رفتار درمانی باشد. برای شخص دیگری، ممکن است به معنای مصرف مکمل ها، شرکت در CBT و پیوستن به یک گروه پشتیبانی بيش فعالي/ADHD باشد.

یافتن درمان های مناسب – و مدیریت آنها – نیازمند تحقیق، برنامه ریزی، سازماندهی و پشتکار است. در ابتدا، با پزشک خود در مورد گزینه های خود صحبت کنید. اگر از دارو استفاده می کنید، با پزشک متخصص در مورد تخصص او در مورد گزینه های درمانی مکمل صحبت کنید. اگر از دارو استفاده نمی‌کنید، متخصصی را پیدا کنید که در انواع درمان‌هایی که می‌خواهید استفاده کنید، متخصص باشد – برای مثال، یک متخصص تغذیه یا روان‌شناس متخصص در رفتار درمانی.

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان با دارو

دارو اغلب اولین خط دفاعی در برابر علائم بيش فعالي/ADHD به یک دلیل ساده است: مطالعات نشان می‌دهد که بیشترین تأثیر را دارد. درداروی مناسب و دوز مطلوب، میزان موفقیت بالا است: دارو برای حداقل 80 درصد از افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD موثر است.

این مطلب را نیز بخوانید: مهارت های زندگی و تاثیر آنها در پیشرفت شخصی

اگرچه دارو به طور کلی موثر است، اما راه حل آسانی نیست. قبل از ادامه درمان با دارو، بیماران باید موارد زیر را در نظر بگیرند:برای استفاده حداکثری از دارو، باید با پزشک تجویز کننده در ارتباط باشید و توصیه های او را به خصوص در مرحله اولیه مصرف دارو دنبال کنید. این ارتباط برای تنظیم دوز و کنترل به موقع عوارض جانبی مورد نیاز است.دارو یک گلوله جادویی نیست. این به مدیریت برخی از علائم بيش فعالي/ADHD کمک می کند، اما این اختلال را درمان نمی کند.همانطور که مطالعات نشان داده است، مکمل دارو با رفتاردرمانی و/یا مربیگری اغلب استراتژی موثرتری نسبت به مدیریت بيش فعالي/ADHD به تنهایی است.

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان با تغذیه و مکمل ها

تغییر انتخاب های غذایی روزانه خود برای افزایش مصرف برخی از مواد مغذی سازگار با بيش فعالي ADHD روغن ماهی، مواد معدنی روی، آهن و منیزیم به علاوه افزودن پروتئین و کربوهیدرات های پیچیده به رژیم غذایی می تواند به عملکرد موثرتر مغز و کاهش نوسانات خلقی کمک کند.

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان با ورزش

«ورزش را به عنوان دارو در نظر بگیرید. “ورزش سیستم توجه را روشن می کند، به اصطلاح عملکردهای اجرایی – توالی، حافظه فعال، اولویت بندی، بازدارندگی و حفظ توجه .”تعجب خواهید کرد که چگونه پیاده روی تنها به مدت 30 دقیقه، چهار بار در هفته،چه نتايجي براي شما خواهد داشت . البته ورزش سخت تر، فواید بیشتری برای بدن مغز شما به همراه دارد، اما پیام واضح است: فقط حرکت کنید!

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان با طبیعت درمانی

پیاده روی در جنگل یا طبیعت يا گذراندن وقت در گلخانه – ممکن است علائم بيش فعالي/ADHD را کاهش دهد. این در یک مطالعه در سال 2004 ثابت شد که در آن محققان دریافتند که “فعالیت های در فضای باز علائم را به طور قابل توجهی بیشتر از فعالیت های انجام شده در سایر مکان ها کاهش می دهد.” چندین متخصص پیشنهاد می کنند که بیماران از طبیعت درمانی همراه با داروهای تجویزی و رفتار درمانی استفاده کنند.

این مطلب را نیز بخوانید: مشاوره با موبایل

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان با مراقبه ذهنی و یوگا

آگاهی ذهنی یا ذهن آگاهی، شامل توجه دقیق به افکار، احساسات و احساسات بدنی شماست. به عبارت دیگر، ایجاد آگاهی بیشتر از آنچه لحظه به لحظه با شما می گذرد. می توان از آن به عنوان ابزاری برای تقویت سلامت جسمی و روانی، بهبود فشار خون و درد مزمن و همچنین اضطراب استفاده کرد.یوگا، یک تمرین فیزیکی و معنوی که منشا آن در هند است، فواید مشابهی با تمرین تمرکز حواس و مدیتیشن دارد ضمن کاهش اضطراب، انرژی را افزایش می‌دهد و در عین حال به ورزش نیز کمک می‌کند.

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان با آموزش مغز

درمان‌های آموزشی مغز مانند نوروفیدبک و Cogmed خبر جدي افزایش توجه و حافظه فعال بدون دارو را مي دهند. اما جامعه علمی هنوز قانع نشده است افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD همیشه نمی توانند اطلاعات خود را حفظ کنند زیرا حواس آنها به راحتي پرت می شود. بهبود ظرفیت حافظه کاری با آموزش مغز، فرد را قادر می سازد تا حواس خود را جمع كند ، در مقابل عوامل حواس پرتی مقاومت کند، احساسات را بهتر مدیریت کند و یاد بگیرد.

نوروفیدبک نوعی تمرین مغز است که از تمرینات مغزی برای کاهش تکانشگری و افزایش توجه استفاده می کند. مغز انواع مختلفی از امواج را ساطع می کند، بسته به اینکه در حالت تمرکز هستیم یا خیال پردازی. هدف نوروفیدبک این است که به افراد بیاموزد الگوهای امواج مغزی تولید کنند که تمرکز را نشان دهند. درنتیجه: برخی از علائم بيش فعالي/ADHD یعنی تکانشگری و حواس پرتی – کاهش می یابد.

درمان بيش فعالي/ADHD با درمان های دیجیتال و برنامه ها

فروشگاه‌های اپلیکیشن موبایل مملو از محصولاتی هستند که قول می‌دهند علائم فردی بيش فعالي/ADHD مانند حافظه کاری ضعیف، مدیریت زمان، سازماندهی، مهارت‌های برنامه‌ریزی، اولویت‌بندی و موارد دیگر را برطرف کنند. با این حال، یک برنامه تلفن همراه به طور خاص برای بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD طراحی شده است: EndeavorOTC یک برنامه بازی ویدیویی است که به طور بالینی برای رسیدگی به علائم بيش فعالي/ADHD بی توجه طراحی شده است .

این مطلب را نیز بخوانید: مشاوره مهارتهای زندگی

درمان بيش فعالي/ADHD بزرگسالان بازوج رماني يا خانواده درماني

زوج درمانی و خانواده درمانی به بسیاری از بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD کمک می کند تا با عزیزان خود برای تنظیم برنامه های رفتاری مفید، افزایش مسئولیت پذیری و همکاری و بهبود ارتباطات و روابط بین فردی همکاری کنند.

چگونه به درمان بيش فعالي/ADHD را شروع كنيم؟

اکثر افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD برنامه های درمانی مختلفی را برای به حداکثر رساندن کنترل علائم امتحان می کنند. اغلب بهتر است با امتحان کردن یک چیز در یک زمان شروع کنید تا بتوانید ببینید که درمان چه تاثیری دارد. هنگامی که چیز جدیدی را معرفی می کنید، یک گزارش ثبت کنید، تا بتوانید پیشرفت تلاش های خود را دنبال کنید و نتایج هر استراتژی را که امتحان می کنید، درک کنید. صبور باشید و در طول مسیر با ارائه دهندگان خود مشورت کنید. اگر تغییرات به همان سرعتی که می‌خواهید اتفاق نمی‌افتد، یک درمان را از برنامه خود حذف نکنید. تغییر زمان می برد. قبل از اینکه درمان را کنار بگذارید، به دنبال راه هایی برای تنظیم درمان باشید.

انواع درمان برای بزرگسالان بيش فعالي/ADHD

انواع مختلفی از درمان برای بيش فعالي/ADHD وجود دارد، اگرچه برخی از روش ها ممکن است بین کودکان و بزرگسالان متفاوت باشد. انواع درمان مورد استفاده برای درمان بيش فعالي/ADHD از رفتار درمانی دیالکتیکی تا درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی را شامل می شود.

این مطلب را نیز بخوانید: مشاوره خانواده

درمان برای بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD

درمان برای بزرگسالان مبتلا به بيش فعالي/ADHD کمی متفاوت از درمان برای کودکان مبتلا به بيش فعالي/ADHD است. درمان کودکان برای بيش فعالي/ADHD ممکن است شامل معلمان، والدین یا هر دو باشد.

درمان شناختی-رفتاری برای بيش فعالي/ADHD

درمان شناختی-رفتاری به طور کلی استاندارد طلایی برای روان درمانی بيش فعالي/ADHD در نظر گرفته می شود. در حالی که CBT “عادی” می تواند برای بيش فعالي/ADHD مفید باشد، انواع خاصی از CBT برای بيش فعالي/ADHD نیز وجود دارد.برخی از مواردی که می تواند به آنها کمک کند عبارتند از بهبود مشکلات زندگی روزمره مانند به تعویق انداختن، مشکلات مدیریت زمان و برنامه ریزی ضعیف.CBT به افراد کمک می کند تا راهبردهای مقابله ای جدید و همچنین یافتن احساسات و رفتارهایی که در اجرای استراتژی ها تداخل دارند را بیابند.

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی براي درمان بيش فعالي

تحقیقات نشان داده است که این نوع درمان ممکن است به دلیل تأثیر مدیتیشن و ذهن آگاهی بر مغز و روانپزشکی عصبی مفید باشد.

برخی از مزایا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• با بهبود عملکرد شبکه حالت پیش‌فرض در مغز، که توجه را تعدیل می‌کند، سرگردانی/رویاپردازی و حواس‌پرتی را کاهش می‌دهد.
• آموزش مشاهده حالات عاطفی
• تنظیم عاطفی
• بهبود عملکرد اجرایی
• رفتار درمانی دیالکتیکی

روان درمانی حمایتی در درمان بيش فعالي

درمان حمایتی شکلی از درمان است که به مراجع کمک می‌کند تا مهارت‌های مقابله‌ای را که قبلاً دارند بهینه کند تا از این استراتژی‌ها برای کاهش پریشانی و مدیریت علائمی مانند مدیریت زمان و سازماندهی استفاده شود.این نوع درمان بسیار بیمار محور، متمرکز بر علائم و قابل اندازه گیری است – مانند برنامه ریزی برای کنترل اضطراب یا مدیریت دوره های آموزشی.

این مطلب را نیز بخوانید: مشاوره روانشناسی

درمان بین فردی دربهبود بيش فعالي

درمان بین فردی معمولاً برای رسیدگی به مسائلی که ممکن است بین مراجع و دیگران به دلیل سوء تفاهمات ناشی از علائم بيش فعالي/ADHD ایجاد شده باشد، استفاده می شود، مانند اینکه فراموشی یا به تعویق انداختن آنها بر زندگی آنها تأثیر می گذارد.یکی از ویژگی های کلیدی این نوع درمان این است که ممکن است برای درمانگر استفاده شود تا به درمانجو کمک کند تا تفاوت بین تجربه درونی خود و نحوه تأثیر رفتارهایش بر دیگران را ببیند.این نوع درمان همچنین ممکن است به مسائل شخصی مانند احساس شکست یا اعتماد به نفس پایین که به توانایی فرد برای مقابله با علائم بيش فعالي/ADHD مربوط می شود، رسیدگی کند.

گروه درمانی براي بيش فعالي

گروه درمانی می تواند راهی مفید برای افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD باشد تا از سایر افرادی که با انواع مشابهی از چالش ها سر و کار دارند و اینکه چگونه با آنها برخورد کرده یا بر آنها غلبه کرده اند، بیاموزند. گروه درماني از ترکیبی از استفاده از تکنیک ها در جلسات حضوری همراه با تکالیف خارج از گروه استفاده می کند. مدیتیشن ذهن آگاهی نیز برای کمک به اعضای گروه برای کاهش استرس و بهبود تنظیم توجه انجام می شود.

روایت درمانی

مشخص شده است که روایت درمانی در افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD مفید است بسیاری از افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD به خود می گویند که تنبل و کم کار هستند، و آنها را به این فکر می اندازد که هدف از تلاش چیست و در نتیجه تبدیل به یک پیشگویی خودشکوفایی می شوند.روایت درمانی می تواند به افراد مبتلا به بيش فعالي/ADHD کمک کند تا مسائل خود را بیرونی کنند، بنابراین کمبود توجه به جای اینکه “مشکل من هستم” به مشکل در بيرون است تبدیل شود. این نوع درمان همچنین می‌تواند به افراد کمک کند تا «لحظه‌های درخشان» زماني را كه موضوعات با داستان‌هایی که خودشان می‌گویند متفاوت باشد را شناسایی کنند تا بتوانند نقاط قوت خود را به جای چالش‌هایشان ببینند.

https://www.verywellmind.com/types-of-therapy-for-

https://nhahealth.com/the-9-best-treatments-for-children-and-adults-with-

همه ما با حالت روحی خشم آشنا هستیم و در زندگی بارها آن را تجربه کرده‌ایم. خشم نوعی هیجان روحی است که اغلب بر اثر واکنش شخص نسبت به رفتار ناشایست دیگران بروز می‌کند. خشم می‌تواند یک رنجش و ناراحتی زودگذر باشد و یا یک عصبانیت تمام عیار ، در هر حال پدیده‌ای کاملا طبیعی است و مانند سایر احساسات نشانه سلامت و تندرستی و عواطف انسانی می‌باشد، اما هنگامی که از کنترل خارج شود، می‌تواند به یک حس مخرب و ویرانگر تبدیل شود و پیامدهای ناگوار در محیط کار، روابط شخصی و در تمامی عرصه‌های زندگی شما بوجود آورد.

خشم و حس خودبزرگ بینی          

همچنین خشم می‌تواند حس خود بزرگ بینی را در شما زنده کند و زودتر ازآنچه تصور می‌کنید به سلامت شما آسیب می‌رساند. متاسفانه خشم برای شما مانند همدم همیشگی است که تمام عمر همراهتان خواهد بود و با هر طغیانی ، فشار خونتان را به مقدار قابل توجهی بالا خواهد برد و این تنها یکی از پیامدهای زیانبار خشم بر تندرستی شما است. افزون بر این باید بدانید که خشم و عصبانیت همچون زهری است که دائما به درون شما می‌ریزد. حال ممکن است این سوال در ذهن شما متبادر شود که خشم چیست؟ و چگونه می‌توانید از دست این پدیده رنج آفرین رهایی یابید؟

خشم چیست؟

خشم یک نوع احساس است که همواره بین دو حالت متغیر است. خشم می‌تواند عصبانیت و ناراحتی جزئی و یا در نوع حاد آن ، واکنشی جنون‌آمیز باشد. طبق نظر دکتر چارلز اسپیلبرگر ، خشم نیز احساسی نظیر سایر احساسات انسان است که با ویژگی‌های روانشناسی اشخاص تغییر می‌کند. هنگامی که عصبانی می‌شوید آثار فیزیولوژیک خشم در بدن ظاهر می‌شود، ضربان قلب و فشار خونتان بالا می‌رود و میزان ترشح هورمون‌ها نیز افزایش می‌یابد.

عصبانیت می‌تواند به دلیل حوادث و رویدادهای بیرونی و یا تغییرات درونی باشد. ممکن است شما از شخص خاصی مانند همکاران ، اعضاء خانواده و یا رئیس خود رنجیده باشید و رفتار آن‌ها باعث عصبانیت شما شده باشد و یا ترافیک و شلوغی شهر شما را خشمگین کند. فکر کردن و نگرانی در مورد مسائل و مشکلات روزمره و یا به یادآوردن وقایعی که قبلا باعث خشم و ناراحتی شما شده‌اند نیز از عواملی هستند که می‌توانند خشم شما را برانگیزند. بیان کردن خشم ، صحبت کردن پرخاشگرانه و عکس‌العمل تند و خشن حالتی غریزی است که اکثر ما هنگامی که خشمگین می‌شویم، از خود بروز می‌دهیم.

خشم عکس‌العمل طبیعی در برابر تهدید ، خطر و … است که به ما این اجازه را می‌دهد که در شرایط بحرانی از خود دفاع کنیم. بنابراین عصبانیت برای بقا و پایداری انسان‌ها ضروری و اجتناب ناپذیر است، ولی نباید فراموش کرد که برخورد فیزیکی با افراد و مواردی که ما را خشمگین می‌کنند، از لحاظ قانونی و معیارهای اجتماعی ناهنجار تلقی می‌گردد و پیامدهائی منفی خواهد داشت.

سه روش مهم برای برطرف کردن منطقی خشم

سه روش مهم برای برطرف کردن منطقی خشم وجود دارد:

ابراز کردن

ابراز کردن خشم به این معناست که در بیان خشم خود جسور و منطقی باشید نه پرخاشگر ، این روش منطقی‌ترین راهکار برای ابراز خشم است. شما باید یاد بگیرید که چگونه رفع اتهام کنید و خود را تبرئه نمائید و چگونه به این هدف بدون صدمه زدن به دیگران برسید. جسور بودن به این معنی نیست که قلدر باشید و به دیگران زور بگویید، بلکه به این معنی است که برای خودتان و دیگران ارزش قائل باشید و با احترام رفتار کنید و مشکلات‌تان را از راه منطقی حل کنید.

سرکوب کردن

سرکوب کردن خشم راه حل دیگری است برای مهار عصبانیت و سرکوب خشم و جهت دادن و تبدیل آن به رفتارهای دیگر. راهکار آن هم به این صورت است که هنگامی که خشمگین می‌شوید، در مورد موضوعی که باعث خشم شما شده است، فکر نکنید و بجای آن به چیزهایی خوب و مثبت بیاندیشید. هدف از این روش ، مهار خشم شما و تبدیل آن به رفتارهای سازنده است. اما پیامد منفی این روش ، این است که اگر عصبانیت خود را ابراز نکنید، خشم فرو‌خورده در درون شما باقی می‌ماند و این خشم درونی می‌تواند باعث افزایش فشار خون و یا افسردگی شما شود.

از این رو ، بیان نکردن خشم می‌تواند مشکلات دیگری را به وجود آورد. افرادی که خشم خود را ابراز نمی‌کنند، نسبت به همه چیز بدبین هستند و با دیگران رفتاری پر از کینه و خصمانه دارند. آنها مرتب دیگران را تحقیر می‌کنند و همه چیز را مورد انتقاد قرار می‌دهند و معمولا در روابط خود با دیگران دچار مشکل هستند و کمتر رابطه‌ای موفق دارند.

آرام کردن

در نهایت سومین راهکار فرو نشاندن خشم مرحله آرام کردن آن است. در این حالت با جملات و واژه‌های تسکین دهنده خود را آرام کنید. بنابر این می‌توان چنین نتیجه گرفت که شما نه تنها در قبال اعمال ظاهری خود مسئول هستید، بلکه روحیات درونی خود را هم باید پرورش دهید. پس بکوشید به هنگام خشم خود را تسکین دهید و احساسات خود را مهار کنید.

کنترل خشم این امتیاز را دارد که احساسات ناشی از خشم و هم تحریکات جسمانی که خشم باعث به وجود آمدن آنها می‌شود، کاهش می‌یابد. بی‌تردید نمی‌توان پیشاپیش حوادثی را که باعث خشم می‌شوند، از سر راه برداشت و یا از روبه‌رو شدن با آنها اجتناب نمود، شاید نتوانیم آنها را تغییر دهیم، اما می‌توانیم بیاموزیم که چگونه واکنش‌های خود را کنترل کنیم.