روانشناسی کودکان پرخاشگر

رفتار پرخاشگرانه زمانی است که کودک یا جوان نسبت به همسالان، خواهر و برادرها یا بزرگسالان واکنش خصمانه نشان می دهد که می تواند شامل پرخاشگری کلامی و فیزیکی باشد. دلایل زیادی وجود دارد که کودک یا جوان شما ممکن است پرخاشگر باشد. آنها ممکن است احساس اضطراب و ناامنی کنند. در ادامه گروه مشاوره و روانشناسی داناک مشاور توضیحات کاملی در این باره به شما ارائه می دهد. با ما همراه باشید.

خشم و رفتار پرخاشگرانه

ممکن است مشکلاتی در رابطه با همسالان داشته باشند. ممکن است در بیان احساسات یا خواسته هایشان مشکل داشته باشند. یا ممکن است سعی کنند راه خودشان را بروند.کودکان و نوجوانان مبتلا به شرایطی مانند اوتیسم، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در کودکان و مشکلات پردازش حسی نیز ممکن است زمانی که احساس می کنند از کنترل خارج می شوند، رفتار پرخاشگرانه ای ازخود نشان دهند بیش از حد تحریک شوند یا مضطرب باشند.

علت‌های خشونت در کودکان

خشونت و ناسازگاری در کودکان می تواند علت های متفاوتی داشته باشد. بعضی کودکان مشکلات خلقی دارند. کودکانی که دوقطبی هستند، در مراحل شیدایی خود، اغلب پرخاشگر می شوند. آنها کنترل خود را از دست می دهند، تکانشی می شوند. از طرف دیگر، وقتی افسرده می‌شوند، اگرچه پرخاشگری کمتر رایج است، می‌توانند تحریک ‌پذیر شوند و گاهی اوقات این تحریک ‌پذیری و عصبانیت باعث می‌شود بچه‌ها را سرزنش کنند.

بیماری های روان پریشی نیز ممکن است با پرخاشگری ظاهر شوند. برای مثال، کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب به محرک‌های درونی پاسخ می‌دهند که می‌توانند آزاردهنده شوند. گاهی اوقات بچه‌های مبتلا به اسکیزوفرنی بد‌اعتماد یا مشکوک می‌شوند و بدنبال این بی اعتمادی ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از خود بروز دهند کودکانی که مشکلات شناختی (آنچه که اکنون به آن آسیب فکری می گویند) یا ارتباطی (از جمله اوتیسم) دارند نیز ممکن است پرخاشگرشوند.

این مطلب را نیز بخوانید: 7 اصل اساسی برای داشتن یک رابطه عاطفی پایدار

هنگامی که کودکان مبتلا به این شرایط پرخاشگر می شوند، اغلب این کار را انجام می دهند زیرا در مواجهه با اضطراب یا ناامیدی خود مشکل دارند و نمی توانند احساسات خود را مانند دیگران به زبان بیان کنند. پرخاشگری ممکن است نوعی تکانشگری نیز باشد.در کودکان مبتلا به ADHD، رایج ترین آنها، تکانشگری و تصمیم گیری ضعیف است که می تواند منجر به رفتاری شود که به عنوان پرخاشگرانه تعبیر می شود. این کودکان معمولاً عواقب اعمال خود را در نظر نمی گیرند.در اختلال سلوک، پرخاشگری بخشی از ماتریس بیماری است.

بر خلاف کودکی که عواقب اعمال خود را در نظر نمی گیرد، کودکان مبتلا به CD عمدا بدخواه هستند و درمان و پیش آگهی در آنها کاملاً متفاوت است.زمانی که کودک آسیب لوب فرونتال یا انواع خاصی از صرع دارد. در این موارد ممکن است دلیل قابل درک برای اپیزود تهاجمی وجود نداشته باشد و اپیزود می تواند دارای یک جزء انفجاری باشد.

در نهایت، مواقعی وجود دارد که پرخاشگری در کودکان یا نوجوانان توسط عوامل استرس زا در موقعیت آنها تحریک می شود و نشان دهنده یک بیماری عاطفی زمینه ای نیست. اما درک این نکته مهم است که این نسبتاً نادر است و زمانی که پرخاشگری به طور مکرر شروع به رخ دادن می کند، می تواند نشان دهنده یک مشکل عاطفی در حال ظهور باشد.

روش‌های مداخله در خشونت کودکان

به روشهای زیر می توانید بهترین واکنش را به خشم کودکان نشان دهید:

این مطلب را نیز بخوانید: رویکرد های روانشناسی

• آرام بمانید

در مواجهه با یک کودک خشمگین، به راحتی می توانید احساس کنید که از کنترل خارج شده اید و متوجه می شوید که سر آنها فریاد می زنید. اما وقتی فریاد می زنید، شانس کمتری برای رسیدن به خواسته خود دارید. در عوض، شما فقط آنها را تهاجمی تر و سرکش تر خواهید کرد.

هر چقدر هم که سخت باشد، اگر بتوانید آرام بمانید و بر احساسات خود مسلط باشید، می توانید الگوی فرزندتان باشید و همین کار را به او بیاموزید.رفتار انفجاری یا مخرب نتیجه مهارت های عقب مانده است نه مثلاً تلاش برای جلب توجه یا محدودیت های آزمایشی. ایده این است که به کودکان مهارت‌هایی را آموزش دهیم که آنها آن مهارت ها را،برای پاسخگویی مؤثرتر به موقعیت‌هایت تحریک کننده ندارند

• تسلیم نشوید

آنها را تشویق نکنید که با موافقت به آنچه می خواهند برسند و به این رفتار خود ادامه دهند تا بتوانید آن رفتار رامتوقف کنید.

• رفتار مناسب را تحسین کنید

وقتی آرام شدند، آنها را به خاطرمدیریت خشم خود تحسین کنید. و هنگامی که سعی می کنند احساسات خود را به صورت شفاهی، آرام بیان کنند، یا سعی می کنند در زمینه اختلاف نظر سازش پیدا کنند، آنها را به خاطر این تلاش ها تحسین کنید.

• حل مسئله

به آنها کمک کنید مهارت های حل مسئله را تمرین کنند. زمانی که کودک شما ناراحت نیست، زمان آن است که به او کمک کنید تا احساسات خود را بیان کند.

• از محرک ها اجتناب کنید

اکثر بچه‌هایی که به طور مکرر دچار عصبانیت می‌شوند، این کار را در زمان‌های بسیار قابل پیش‌بینی انجام می‌دهند، مانند زمان تکالیف، زمان خواب، یا زمانی که زمان توقف بازی است، چه لگو یا ایکس‌باکس. معمولاً از کودک خواسته می شود کاری را انجام دهد که دوست ندارد، یا از انجام کاری که دوست دارد دست بردارد. هشدارهای زمانی (“ما 10 دقیقه دیگر می رویم”)، تقسیم وظایف به جهات یک مرحله ای (“اول، کفش هایت را بپوش”)، و آماده سازی کودک برای موقعیت ها (“لطفا قبل از اینکه مادربزرگ را ترک کنی از او عذرخواهی کن”.

رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان

برای یک کودک کوچکتر از 4 سال غیرعادی نیست که در هر هفته 9 حالت عصبانیت داشته باشد. دکتر دنیس سوخودولسکی، روانشناس بالینی در مرکز مطالعات کودک ییل می گوید:

اینها می تواند شامل قسمت هایی از گریه، لگد زدن، پا زدن، ضربه زدن و هل دادن باشد که 5 تا 10 دقیقه طول می کشد. بیشتر کودکان در مهدکودک از این رفتار بیشتر می شوند. برای کودکانی که کج خلقی‌شان با افزایش سن ادامه می‌یابد و تبدیل به چیزی می‌شود که از نظر رشد مناسب نیست، کمک حرفه‌ای ممکن است ضروری باشد. به گفته سوخودولسکی، مسائل خشم شایع ترین دلیل ارجاع کودکان برای درمان سلامت روان است.

این مطلب را نیز بخوانید: مهمترین دلایل روانشناسی دیر حرف زدن در کودک

تصور می شود که ژنتیک و سایر عوامل بیولوژیکی در خشم/پرخاشگری نقش دارند. محیط زیست نیز در این امر نقش دارد. تروما، ناکارآمدی خانواده و برخی سبک‌های فرزندپروری (مانند تنبیه‌های شدید و متناقض) نیز این احتمال را افزایش می‌دهد که کودک خشم و/یا پرخاشگری را نشان دهد که در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می‌کند.

اثرات خشونت در روان کودکان

خشونت انفجاری سه فرض اساسی را که به کودکان احساس خوشبختی می بخشد، به چالش می کشد، و گاهی اوقات آنها را در هم می شکند: این که دنیا خیرخواهانه است، معنادار است، و اینکه خود کودک ارزشمند است.غم، خشم، سرزنش خود، ناباوری، افسردگی و اضطراب همگی در کودکانی که خشونت انفجاری را تجربه کرده اند به خوبی ثبت شده است.

این تأثیرات احتمالاً تا بزرگسالی ادامه خواهند داشت . مدتها پس از پایان خشونت نحوه واکنش یک کودک به خشونت انفجاری که ممکن است وارد زندگی آنها شود بستگی به ماهیت انفجار، شرایط درگیری، کیفیت مراقبت های اجتماعی و بهداشت، اثرات مستقیم و غیرمستقیم انفجارخشم بر کودک یا مراقبین آنها، در مورد ثبات خانواده و درآمد، سن آنها، و وضعیت سلامت روحی و جسمی آنها قبل از انفجار دارد.این که چگونه چنین خشونتی به طور قابل پیش بینی بر کودک به طرق بی شمار تأثیر می گذارد، همیشه روشن نیست. اجماع در مورد عواقب درگیری و خشونت انفجاری بر سلامت روانی کودکان هنوز حل نشده است.

اختلالات سلامت روان، PTSD و سایر اختلالات روانشناختی که کودکان به دنبال تعارض با آنها تشخیص داده می شوند، گسترده و متنوع هستند و از اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)، استرس حاد، شب ادراری، از دست دادن اشتها وتا کناره گیری ازاجتماعی می تواند متغیر باشد.

روش‌های مدیریت خشونت کودکان

توانایی تشخیص زودهنگام علائم خشم می تواند به فرزند شما کمک کند تا تصمیمات مثبت تری در مورد نحوه مدیریت آن بگیرد.

این مطلب را نیز بخوانید: 7 روانشناس خوب در تهران

در مورد احساسات کودک خود در هنگام عصبانیت صحبت کنید. به عنوان مثال، آنها ممکن است متوجه شوند که:

• قلب آنها تندتر می زند
• عضلات آنها منقبض می شود
• دندان هایشان را به هم فشار می دهند
• مشت می کنند
• شکمشان می پیچد

برای مدیریت خشم از کودک بخواهید تا 10 بشمارد،از موقعیت دور شود،آهسته و عمیق نفس بکشد،برای کاهش تنش، مشت های آنها را گره کرده و باز کنید.با یک فرد قابل اعتماد صحبت کنید و برای آرامش به یک مکان خصوصی بروید.

تشخیص و شناسایی خشونت در کودکان

• عصبانیت های دوران کودکی آنها فراتر از سن مورد انتظار است
• زمانی که نمی توانند برنده شود یا مشکلی را حل کنند، نامید می شوند
• معلمان آنها گزارش می دهند که آنها خارج از کنترل هستند
• دوستان آنها نمی خواهند با آنها بازی کنند
• آنها دیگران را به خاطر مشکلاتشان سرزنش می کنند
• رفتار آنها برای خود یا دیگران خطرناک است
• هنگام عصبانیت از زبان کینه توزانه یا ناپسند استفاده می کنند

همراه با واکنش های فیزیکی، کودک شما ممکن است سعی کند از زبان آزاردهنده استفاده کند تا واکنشی از شما دریافت کند یا خشم خود را منتقل کند. آنها فریاد می زنند، از هر فحشی که می دانند یا فکر می کنند استفاده می کنند و چیزهایی می گویند که عمداً به شما صدمه بزنند.آنها به دنبال دلایلی برای ناراحت شدن هستند در حالی که مسائل جزئی ممکن است باعث ایجاد مشکل شود، فرزند شما ممکن است فعالانه به دنبال دلایلی برای عصبانی شدن باشد.

این مطلب را نیز بخوانید: نقش طرحواره های کودکی در روابط عاطفی

این به این دلیل است که آنها انرژی و احساسات بیش از حدی دارند که باید آزاد کنند حتی اگر آنها را به روشی سالم ابراز نکنند.وقتی از فرزندتان می‌خواهید که اسباب‌بازی‌هایش را بردارد یا برای مدرسه آماده شود، چگونه پاسخ می‌دهد؟ این طبیعی نیست که مجبور باشید دائماً به فرزندتان دستور دهید، التماس کنید یا حتی او را به نظم و انضباط تهدید کنید تا او را مجبور به انجام کارهای ساده کنید.

توجه داشته باشید که آیا فرزندتان از اینکه ازاو خواسته می‌شود کار ساده‌ای انجام دهد عصبانی می‌شود.آیارفتار آنها زندگی خانوادگی شما را مختل می کند؟ آیا زندگی شما به دلیل مسائل خشم فرزندتان در حال تغییر است و آسیب های عاطفی و اجتماعی بر زندگی شما وارد می کند؟آیا آنها زمان و انرژی زیادی از شما می گیرند تا آرام شوند؟آیا انهااحساس می کنند نمی توانند خشم خود را کنترل کنند؟

راهکارهای روانشناسی برای کنترل خشونت در کودکان

راهکارهای زیر برای کنترل خشم در کودکان توصیه می شوند:

• انضباط شخصی

کودکان گاهی اوقات مجبورند کارهایی را انجام دهند که از آنها لذت نمی برند: انجام تکالیف، خاموش کردن تلویزیون یا رفتن به رختخواب در شب. شکاف بین کاری که می خواهند انجام دهند و کاری که باید انجام دهند می تواند منبع خشم باشد. انضباط شخصی یک مهارت ضروری برای یادگیری کودکان است و به آنها کمک می کند تا جنبه واکنشی و عاطفی خود را مدیریت کنند.

• نقش آفرینی

ایفای نقش می تواند راهی ارزشمند برای کودکان و بزرگسالان باشد تا محرک های خاص خشم را کشف کنند، مانند اینکه به آنها گفته شود از انجام کاری دست بکشند یا فعالیتی را انجام دهند که علیرغم اینکه برای آنها خوب است، ولی در برنامه زندگی آنها نقشی ندارد. به عنوان مثال، می توانید نقش بازی کنید نقشی که از کودک خواسته می شود اتاقش را تمیز کند، اما جنبه عاطفی کار را در نظر می گیرد و شروع به بازی می کند.چنین خود انضباطی می تواند رویکرد ارزشمندی برای جلوگیری از شروع رفتار خشمگین باشد.

تأثیرات محیطی بر خشونت کودکان

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد محیط زندگی می‌تواند بر تمایل به خشم در کودکان مدرسه‌ای تأثیر بگذارد. مطالعه ای که در لاگوس، نیجریه انجام شد، ارتباط مثبتی بین روابط خانوادگی و خشم در دانش آموزان دبیرستانی پیدا کرد.مطالعه دیگری در اکوادور نشان داد که رابطه معکوس معناداری بین جو اجتماعی خانواده و پرخاشگری در کودکان کلاس سوم وجود دارد.

این مطلب را نیز بخوانید: خشم و پرخاشگری

علاوه بر این، یک مطالعه در مورد مداخلات مدیریت خشم نشان داد که آموزش به دانش‌آموزان برای کنترل رفتارهای پرخاشگرانه خود می‌تواند به محیط مدرسه آرام‌تری منجر شود. این یافته ها حاکی از آن است که روابط خانوادگی و جو اجتماعی در شکل گیری استعداد خشم در کودکان مدرسه ای نقش دارد محیط زندگی می تواند بر تمایل به خشم تأثیر داشته باشد.آسیب‌های همسایگی و خشم درونی می‌توانند برای افزایش حساسیت به پیامدهای شناختی نامطلوب مانند زوال شناختی تسریع شده در تعامل باشند.

در سالهای پیش دبستانی، استعداد خشم مزاجی کودک با بازده خواب کمتر و مدت خواب شبانه کوتاهتر همراه بود.محیط زندگی عجیب و غریب مناطق سردسیر که با امواج سرد مکرر، آلودگی شدید هوا و رژیم غذایی پر کالری مشخص می شود، می تواند بر ایجاد اختلالات رشدی DDs تأثیر بگذارد.

روش‌های ارتقای رفتارهای مثبت در کودکان مستعد خشونت

خشم یک احساس طبیعی و سالم است. اما بسیاری از کودکان برای درک تفاوت بین احساسات عصبانی و رفتار پرخاشگرانه تلاش می کنند. وقتی بچه‌ها نمی‌دانند چگونه با احساسات خود کنار بیایند، ناامیدی و عصبانیت می‌تواند به سرعت به سرپیچی، بی‌احترامی، پرخاشگری و عصبانیت تبدیل شود. به کودکان بیاموزید که به احساسات خود برچسب بزنند، تا بتوانند احساسات خشم، ناامیدی را به زبان بیان کنند.

سعی کنید بگویید: “اشکال ندارد احساس عصبانیت کنید، اما ضربه زدن به دیگران اشکال دارد.” به آنها کمک کنید وقتی احساس عصبانیت می کنند متوجه شوند که عصبانی هستند وکنترل اعمال خود را در مواقع عصبانیت به دست بگیرند. گاهی اوقات، رفتار پرخاشگرانه از انواع احساسات ناراحت کننده مانند غم و اندوه یا خجالت ناشی می شود. بنابراین، به فرزندان خود کمک کنید تا بفهمند چرا احساس عصبانیت می کنند. شاید از لغو شدن یک بازی ناراحت می شوند، اما با عصبانیت پاسخ می دهند زیرا این نوع پاسخ آسان تر است.

این مطلب را نیز بخوانید: مشاوره کودک

تقویت رفتارهای مثبت در کودکان خشن به والدین و مربیان کمک می کند تا این کودکان رفتارهای خشونت آمیز خود را بهبود بخشند. به کودک خود اطمینان خاطر دهید که در هر شرایطی در کنار او خواهید بود و همیشه از او حمایت خواهید کرد.سعی کنید با کودک خود دوستانه رفتار کنید تا اعتماد او نسبت به شما افزایش یابد.به کودک خود بگویید که همیشه باعث افتخار شما بوده است و اگر در کاری موفق نشود به از دست دادن توجه شما منجر نخواهد شد.کودک با این رفتار انگیه لازم برای انجام کارهای بعدی را در خود ایجاد خواهد کرد.

در صورت عصبانیت کودکتان سعی کنید که شما آرام بمانید محیط را ترک کنید و به او بگویید تنها در صورتی به حرفهایش گوش خواهید کرد که دست ازاینگونه رفتارهایش بردارد.از کودک خود درخواست کنید که صادق باشد و بخاطر ترس از سرزنش دروغ نگوید از او درخواست کنید که شجاعت خود را گاهی هم در راستگویی نشان دهد و اطمینان داشته باشد که از طرف شما سرزنش نخواهد شد.

به کودک بیاموزید که وقتی موضوعی باعث خشم او می شود، تلاش کند تا راه حلی برای مدیریت و حل آن موضوع پیدا کند.به کودک خود فرصتی دوباره بدهید تا خطاهای خود را اصلاح کند.در صورتی که کودک کار اشتباهی را انجام داد بجای پرخاشگری به او گوشزد کنیم که دفعاتی بوده که این کار را درست انجام داده است. به کودک اطمینان خاطر بدهید که هر جا نیاز به کمک داشت در کنارش خواهید بود. و به او بگویید که تو می توانی!تا کودک با انرژی و انگیزه بیشتری کار را انجام دهد.

به او بگویید که همه انسانها ممکن است گاهی رفتارهای اشتباهی را به صورت ناخواسته انجام دهند. برای کودکان خودفضایی ارام و مناسب بوجود آورید تا باعث کاهش استرس و عصبانیت در آنها گردد. استفاده از سیستم پاداش در تقویت رفتارهای کودکان خشن مناسب است به عنوان مثال هر بار که یک کودک خشن یک رفتار دوستانه انجام می دهد می توانید به او یک پاداش بدهید. هنگامی که کودک عصبانی یک رفتار مناسب از خود نشان می دهد آن را تحسین و تشویق کنید که باعث افزایش اعتماد به نفس و احساس قدرت در کودک می شود.

 

منابع:

https://www.google.com/search?q=%D9%85%D8%AA%D8%B1%D8%AD%D9%85+%DA%AF%D9%88%DA%AF%D9%84&rlz=1C1GCEA_enIR1100IR1100&oq=&aqs=chrome.1.69i59i450l8.2275120j0

https://typeset.io/questions/is-there-any-effect-of-living-environment-on-anger-proneness-gvwjfux4i5

https://childmind.org/article/aggression-in-children-causes/

https://childmind.org/article/angry-kids-dealing-with-explosive-behavior/

https://www.yalemedicine.org/conditions/anger-issues-in-children-and-teens#:~:text=For%20children%2C%20anger%2

https://www.yalemedicine.org/conditions/anger-issues-in-children-and-teens#:~:text=For%20children%2C%20anger%2